مجله پزشکی و سلامت

آنتراکس نوعی عفونت ناشی از باکتری باسیلوس آنتراسیس است. این بیماری به چهار شکل ممکن است رخ دهد: پوست ، ریه ، روده و تزریق. علائم بین یک روز تا دو ماه پس از انقباض عفونت آغاز می شود. فرم پوستی با تاول کوچک همراه با تورم اطراف وجود دارد که غالباً با مرکز سیاه به زخم بدون درد تبدیل می شود. فرم استنشاق با تب ، درد قفسه سینه و تنگی نفس همراه است. فرم روده با اسهال همراه است که ممکن است حاوی خون ، دردهای شکمی ، حالت تهوع و استفراغ باشد. فرم تزریق با تب و آبسه در محل تزریق دارو دیده می شود.

آنتراکس با تماس با اسپورهای باکتری ، که اغلب در محصولات حیوانی عفونی ظاهر می شود ، پخش می شود. تماس با تنفس ، غذا خوردن یا از طریق ناحیه ای از پوست شکسته است. به طور معمول بین مردم پخش نمی شود. عوامل خطر شامل افرادی است که با حیوانات یا محصولات حیوانی ، مسافران ، کارمندان پستی و پرسنل ارتش کار می کنند. با یافتن آنتی بادی یا سم در خون یا کشت نمونه از محل آلوده ، می توان تشخیص آن را تأیید کرد.

واکسیناسیون آنتراکس برای افرادی که در معرض خطر بالای عفونت هستند ، توصیه می شود. ایمن سازی حیوانات در مقابل جنین در مناطقی که عفونت های قبلی اتفاق افتاده است توصیه می شود. یک دوره دو ماهه آنتی بیوتیک هایی مانند سیپروفلوکساسین ، لووفلوکساسین و داکسی سایکلین پس از قرار گرفتن در معرض نیز می تواند از بروز عفونت جلوگیری کند. در صورت بروز عفونت ، درمان با آنتی بیوتیک ها و احتمالاً آنتی اکسین است. نوع و تعداد آنتی بیوتیک های مورد استفاده بستگی به نوع عفونت دارد. آنتی توکسین برای افرادی که عفونت گسترده دارند توصیه می شود.

اگرچه یک بیماری نادر ، جنین انسان وقتی بروز می کند ، بیشتر در آفریقا و آسیای مرکزی و جنوبی است. همچنین در اروپا جنوبی بطور منظم نسبت به جاهای دیگر این قاره اتفاق می افتد و در اروپای شمالی و آمریکای شمالی بسیار نادر است. در سطح جهان ، حداقل 2،000 مورد در سال با حدود دو مورد در سال در ایالات متحده رخ می دهد. عفونتهای پوستی بیش از 95٪ موارد را نشان می دهد. بدون درمان ، خطر مرگ ناشی از جنین پوست 24٪ است. برای عفونت روده ، خطر مرگ 25 تا 75 درصد است ، در حالی که جنین تنفسی حتی با درمان ، مرگ و میر 50 تا 80 درصد دارد. تا قرن بیستم ، عفونت های جرمی هر ساله صدها هزار انسان و حیوان را کشته است. آنتراکس توسط تعدادی از کشورها به عنوان سلاح توسعه یافته است. در حیواناتی که از گیاهان تغذیه می کنند ، عفونت در هنگام خوردن یا تنفس در اسپورها هنگام چریدن رخ می دهد. حیوانات با خوردن حیوانات آلوده ممکن است آلوده شوند.